TULA PARA SA BAYAN - TAGALOG

Isang Tula sa Bayan

ni Marcelo H. Del Pilar

Sa iyong kandungan tinubuang lupa,

pawang nalilimbag ang lalong dakila;

narito rin naman ang masamang gawa

na ikaaamis ng puso’t gunita.

Ang kamusmusan ko kung alalahanin,

halaman at bundok, yaman at bukirin;

na pawang naghandog ng galak sa akin,

ay inaruga mo, bayang ginigiliw.

Ipinaglihim mo nang ako’y bata pa,

ang pagdaralitang iyong binabata;

luha’y ikinubli nang di mabalisa,

ang inaandukha mong musmos kong ligaya.

Ngayong lumaki nang loobin ng langit,

maanyong bahagya yaring pag-ibig

magagandang nasa’y tinipon sa dibdib

pagtulong sa iyo, bayang iniibig.

Ngayon na nga lamang, ngayon ko natatap

ang pagkafusta mo’t naamis na palad;

sa kaalipinan mo’y wala nang mahabag,

gayong kay raming pinagpalang anak!

Sa agos ng iyong dugo ipinawis,

marami ang dukhang agad nagsikinis,

samantalang ikaw, Bayang iniibig,

Ay hapung-hapo na’t putos ng gulanit.

Santong matuwid mo ay iginagalang

ng Diyos na lalong makapangyarihan

na siya na dapat na magbigay-dangal,

bagkus ay siya pang kinukutyang tunay.

Ngunit mabuti rin at mapupurihan,

Sa paghahari mo itong pamamayan,

Sapagkat nakuhang naipaaninaw,

Na dito na ang puno’y di na kailangan.

Kung pahirap lamang ang ipadadala

Ng nangagpupuno sa ami’y sukat na;

Ang hulog ng langit na bagyo’t kolera,

Lindol, beriberi’t madla pang balisa.